„Zanim podejmiesz się leczenia kogoś, powinieneś najpierw go zapytać, czy jest gotów pozostawić za sobą wszystko to, co sprawiło, że zachorował.”

    – Hipokrates

Słowo dieta wywodzi się z greki, gdzie oznaczała nie tylko styl odżywiania, ale także styl życia i myślenia, bo są to ważne aspekty bez których nie możemy mówić o zdrowiu. Definicja zdrowia wg. WHO to „stan pełnego fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu, a nie tylko całkowity brak choroby czy niepełnosprawności”. Można więc powiedzieć, że stres zaburza stan zdrowia, ponieważ stres nie jedno ma imię: oprócz stresu psychicznego koncentrującego się na naszym samopoczuciu i jego składowych, wyróżniamy także stres fizyczny, na który składa się m.in. odwodnienie, niedobór snu, zaburzenia gospodarki hormonalnej, nadmierna aktywność fizyczna, zbyt duży deficyt kaloryczny i niedobory w diecie, otyłość, brak ruchu, przewlekłe choroby, w tym autoimmunologiczne. Stres zarówno ten psychiczny jak i fizyczny ma wpływ na masę ciała i choroby układu krążenia czy nowotwory.

Oczywiste jest, że aby zmniejszyć masę ciała należy spożywać mniej kalorii niż wydatkujemy. Większość popularnych diet opiera się tylko na tym założeniu, dlatego są skuteczne niezależnie czy ograniczamy węglowodany, tłuszcze, prowadzimy posty czy okna żywieniowe.  Często nie trzeba na nich liczyć kalorii, bo już samo wykluczenie dużych grup produktów zmniejsza spożycie energii. No dobrze, ale gdyby to było tak proste to czy nie wszystkie diety powinny kończyć się sukcesem i na świecie generalnie powinny przeważać osoby szczupłe?

Pomijając, że restrykcyjne diety są dużym obciążeniem psychicznym i społecznym, co może utrudniać ich utrzymanie, zachodzą również metaboliczne procesy adaptacyjne mające uchronić nas przez „śmiercią głodową” – organizm niechętnie pozbywa się zapasów energii, nawet gdy są w ilości szkodliwej dla równowagi. Spada spontaniczna aktywność fizyczna, przez co wydatkujemy mniej energii; spada synteza hormonów tarczycy, a w raz z nią ciepłota ciała i prędkość metabolizmu i co najgorsze spada masa mięśniowa, która zużywa najwięcej energii.

Kolejnym aspektem, determinującym o niepowodzeniu niektórych diet, jest brak wypracowania możliwych do utrzymania prawidłowych wzorców żywieniowych. Innymi słowy, dieta ta niczego nie uczy i zaraz po jej zakończeniu, wracamy do starych, złych nawyków.

Nurt diety Paleo wprowadził ponownie na nasze stoły śniadania białkowo-tłuszczowe. Batalia o ich wyższość nad śniadaniami węglowodanowymi wciąż trwa, a opinii jest tyle ilu specjalistów. Z kolei od zawsze mówiło się o konieczności spożycia rano węglowodanów dla dostarczenia energii. A gdzie jest prawda? Jak zwykle leży po środku 😊

Wykarmienie potomstwa to priorytet dla organizmu matki. To nie slogan, a dar i prawo natury. Niejednokrotnie kosztem matczynych zasobów pobierane są witaminy i substancje mineralne przekazywane dziecku, będące niezbędna dla jego rozwoju. Skład mleka każdego z ssaków jest unikatowy dla ich gatunku. Tak też jest z mlekiem kobiecym i nawet najlepsza technologia nie zdołała jeszcze przewyższyć tych naturalnych wartości. Na oddziałach neonatologicznych, na których pojawiają się wcześniaki, każda kropla mleka kobiecego jest lekarstwem na wagę złota. Jest po prostu darem życia.

Karmienie piersią to temat, który od lat wzbudza kontrowersje i odmieniany jest przez wszystkie przypadki. Na całym świecie młode mamy mierzą się z tym samym dylematem, jak karmić maleństwo? Zaufać sobie, czy słuchać innych? Karmić piersią czy mlekiem modyfikowanym? Czy wypada karmić zawsze i wszędzie? Do tego wszystkiego dochodzą legendy i mity na temat karmienia piersią, jak ten mój ulubiony, że aktywność fizyczna powoduje kwaśnienie mleka… no i, że dziecko samym mlekiem się nie naje, jak urodziło się duże. Od tego wszystkiego, nie dziwi, że młoda mama ma totalny chaos w głowie!